Warrelwind

Ek was nog altyd gefassineer deur warrelwinde. Van grootword dae (deesdae tel seker nog steeds) het dit vrees, bewondering en respek by my opgejaag. Vanoggend loop ek hier by die huis en warrel so 'n jackrussel-tipe-warrel-wind die laaste rondle blare so ent van my in 'n dapper poging om iets groters bymekaar te maak. Die garage se deur het egter alle wind uit sy seile gehaal en moes die ou stert tussen die bene bek-af teen die muur gaan le.

Gelukkig beleef ons nie hier in ons geweste die groot-ooms of eerder die great dane-tipe nie, maar kleintyd het die groteriges daar in die karoo-vlaktes altyd so 'n effe angstigheid by my veroorsaak. Want in my gedagtes was die prentjies in boeke van groot vernietigende tornados wat huise verwoes, diere laat rondomtalie vlinder, karre rondgooi en klein dorpies verlate laat lyk het asof hulle so pas gestofsuig is. So ek wou altyd uit hulle pad bly en het gekyk watter diere dalk in hierdie 8m karoo-weergawe se pad gaan wees. Die ergste wat ek ooit gesien het, was rolbosse en ander ligte takkies wat so half vermakerig kophoogte saamgedans het. Maar 'n kind se gedagtes is mos altyd intens en 'n mens weet nooit. Daarom was ek altyd dankbaar dat dinge nooit hand uitgeruk het nie. Een of twee keer het so 'n warrel-wind ons verras in die veld of op die plaaswerf en was die gevolg meer 'n menopause-tipe irritasie van die warmwind wat jou oe en tande voel stof en stokkies warrel. Die kort en lank of dalk eerder die hoogte en laagte van so warrelwind is maar om uit hulle pad te bly. Jy kan nie altyd nie. As jy allergies vir stof en grasse is, is die rooi-oog-reaksie van jou liggaam en die klippertjies tussen jou tande (hopelik gesonde tande sonder kloppende gate) die snellerfaktor wat jou vir die volgende halfuur laat transformeer in 'n mens-wandelende warrelwind. Dan moet alles en almal uit jou pad bly totdat die antihistamine inskop en die tornado-gevoelentes in jou, stert tussen die bene laat verdwyn en jy weer soos 'n goeie mens kan liefhe en mooi woorde praat.

In my kort (amper) 42 jare van asemhaal op moederaarde het ek heelwat mens-wandelende warrelwinde gesien. Dit is asof hulle dit van nature is en nooit ophou om oral deur almal met wie hulle te doen kry se lewens vernietigend te stofsuig en net verwese en verlate klein dorpies agterlaat. Baie kere verras hierdie warrelwindmense jou van 'n blinde kant af en ander kere suig hulle jou stelselmatig, amper liefdevol en speels na binne. In beide gevalle is die gevolge nie net stoffies-klippies-grashalmpies oral in jou nie, maar eerder die dieper trauma van  'n 24/7 ongevalle eenheid. Ek sien om my heelwat mense wat op beddens in hierdie ongevalle eenhede le en wag dat alles heel moet word.
Die gevoel hier in my is nie die van vrees, bewondering en selfs respek nie, maar meesal die van terleurstelling, kwaad en 'n rolbos vol onchristelike gevoelentes. En dit moet ek en ek alleen hanteer.

Hoe dit ook al sy, ek probeer die warrelwind mense meesal vermy en gaan my eie antihistamine in my gatsak hou vir ingeval ek onverhoeds betrap word.

Drome en hoop

Die spikkelveer raasrasper (dis eintlik 'n skelwoord maar in Afrikaans = Tarentaal) roep iewers na 'n maatjie sonder ophou met die reelmaat en commitment wat ek wens ons menslike kalante kan openbaar. Ek en Elise stap verby 'n baie vriendelike Oom en Tannie wat voels kyk en opskryf. Ek sien hulle beloer 'n voel iewers in 'n tuin en kyk ook nuuskierig na die swart piek (weet nie of daar so voel is nie) wat hulle identifiseer. Na so vinnige geselsie met hulle (nie die voels nie, maar die Oom en Tannie) kry ek die smaak van kitskoffie en sien die krummels in die beker agterbly na die laaste sluk. Die raasrasper rasper volhard steeds soos 'n kortstondige vinnige geroesde waensdeur........
Toe word ek wakker en vra Elise of sy ook nou-net daai tarentaal gehoor het. Dit was te veel van 'n hoe definisie-werklikheid vir 'n droom, maar al wat ek hoor is die kransduiwe se geselsies en niks van tarentaal se liedjies nie. My slaapgedagdtes dwaal onmiddellik na die fliek "Inception" (dit gaan lank vat om te verduidelik, gaan kyk maar eerder die fliek of wag vir die DVD, inkort dit gaan oa oor drome in drome en idees) en ek wonder oor die "werklikheid" waaruit ek nou-net wakker geword het.

Nou met 'n regte egte beker koffiekapitaal agter die blad en met my smaaksintuie wat nog bolamakisie-speletjies maak, dink ek aan die Ringsitting van Maandag. Dit is al die Ringkoppe van die meeste George NG Gemeentes wat kom saampraat en bid het hier by ons. Dit is asof die manne en een vrou wakker word uit 'n diep slaap. Hierdie slaap se drome was die werklikheid waarin sovele van ons gemeentes met 'n realiteitsepie besig was. Ek probeer nie galstene hyg nie, maar almal weet dat baie gemeente is iets soos 'n bouval-realiteit nou beleef. Die nuwe werklikheid waarin ons nou almal wakker word is 'n ontstellende een waarin nuwe drome nou geboorte moet gee aan kreatiewe moontlikhede. Baie gemeentes sukkel met die werklikhede van elke dag en die spikkelveer raasrasper wat hard aan skril-gesange sing, sing sy lied aan beide kante van die droom.

Ons hou daarvan om te droom oor die toekoms en dit moet ons dan help om ons "nou" te verander in 'n meer aanvaarbare en leefbare wakker werklikheid. Maar ons hou ook van snoesig slaap en ook dan drome te droom waarin ons veilig en goed voel. Maar iewers moet ons wakker word op 'n koue wintersoggend en regte koffie drink. Ons praat ook van 'n droom (dis nou die slaap-werklikheid en ook dit wat ons in wakker oomblikke oor die toekoms wil glo) en bedoel  daarmee positiewe beelde, mense en oomblikke van ons nagtelike gedagtes. As ons negatiewe belewinge van hierdie slaap-werklikheid het, praat ons nie van drome nie maar van nagmerries (het nog nooit hierdie woord verstaan nie, want merries was nog altyd makliker om te ry as 'n befoeterde hings). Die punt is ook dat die grense tussen drome en wakker-wees nog altyd 'n interessante ervaring was. Wat is 'n droom en wat is nie?
Drome het altyd 'n hoop-gedagte. Ons hoop dis net 'n droom (of 'n naghings), of ons wil met ons drome 'n hoop-geloof in toekoms verwoord.
Iets wat ek hoor en sien by almal (die manne en een vrou by die Ring) is 'n helder liefde vir God en vir die Liggaam van Christus. En ek weet dit sal hulle (ons) dra, maar dit is eintlik mos andersom (God se liefde vir ons). Dis ook soos om 'n nuwe boom te plant en te hoop en glo dit word groot om al die mooi dinge te word wat ons van bome droom-verwag (selfs om vir tarentale slaapplek te gee).

Die werklikheid waarin ek nou wakker-akkerig droom is 'n brose een, en ek het hoop. Intussen het die spikkelveer raasrasper sy maatjies die tarentale-in gemaak, want hulle almal sit in die akkerboom met dromerige stilstuipes......ai tog daar begin hulle weer hul dagliedjies skree-sing.....

Lente en bome

Dit is heerlike lente......hoe gaan daai ou liedjie? Vandag was dit weer-gewys 'n goeie Lentedag. Sonskyn en bome wat begin bot. Hier's min vrugtebome, so ek kan nie van bloeisels getuig nie. 

Grootwordtyd het die Lente een van die lankverwagte ingelei......die eerste Lente-reen. Dit het vir ons niks anders beteken as die hekke wat oopgemaak word na ons swemdam op die plaas. Ons mag eers swem as dit gereen het na die winter, maw die eerste Lentereens. Ons het begin bewe van die wag en my Ma het swaargekry om ons weg te hou van die dam. Na lekker winter koutes (en al die lekker wintergoed soos jag en kaggel en biltong en jag en ....)  is daar niks so volledig soos die eerste swem van die nuwe seisoen nie. 

Ek dink nie ek gaan baie vinnig in die water plas hierdie jaar nie. Nie noodwendig van die Lentereens wat laat kan wees nie, maar dis net nog te koel oor my winterlyf en die velle is ook mos al dunner van die jare se verweer. Ek hou van swem, maar deesdae kyk ek meer (na my kinders se swemmery) as wat ek myself toelaat om te waag. Dit maar eers daar gelaat.

Lente is tyd om die potensiaal van die seisoen en die lewe te benut. Die uitloopsel op die takke en die feestelike bloeisels skop enige donkerwolk gedagte na 'n nuwe rat oor. Daarom is die Boommense (nie die soort wat gerook kan word nie, regte bome) so ernstig om in hierdie maand bome te plant. Selfs die maan lyk reg volgende week. Mens hoef nie vir die eerste Lentereens te wag en ook eers 'n waterlafenis te doen nie. Plant net 'n boom, want dis lente.