Ons het 'n vriendin (nie die een waarvan Koos K sing nie, want hierdie vriendin het nie 'n woonstel nie en speel nie gereeld klavier nie) wat altyd noem dat mens die kaarte wat aan jou uitgedeel word, moet speel. Wel ons (ek) leer by haar, keer op keer. Dit het nou al baie gebeur so in die drafstap deur die lewe en ook in die sit-sit oomblikke dat ek glad nie die kaarte sien wat uitgedeel word nie. Hierdie onbewustelike onbewustelikheid is 'n storie vir 'n ander dag omdat dit seker krap aan 'n dieper knalpunt wat niks met die evolusie uit te waai het nie.
Ek was bevoorreg om nou ander dag 'n kaart te sien en te vat wat aan my uitgedeel is. Vir 'n slag was ek by my algehele positiewe bewustelike. Soos ek hier sit en speel op die klawers van die sleutelbord, soos 'n wafferse vriendin van 'n bekende in die laatnag, is ek besig om voor te berei vir my oppad-wees om die uitgedeelde kaart te benut. Die voorreg wat ek het (behalwe om sommer net te lewe) is dat ek 'n genooide van Elise se tante Anel (sy maak my dood as ek hierdie familietaal so voor haar naam uitspreek) is, wat self 'n genooide is om saam met 'n paar ander genooides in die Kruger Wildtuin te gaan stap. Die dapperstapper genooidheid het darem so Groenigheid by omdat die Olifantsrivier erg besoedel is en baie vrektes veroorsaak. Die ander genooides gaan hierdie vuiligheid beloer in die veiligheid van drie be-roerde manne wat die spoor sal wys. Dit klink of dit 'n ware bosbelewenis gaan wees.
Ek beoog om oop-oog saam te stap en my eie bewustlikheid vas te hou. Net-nou word daar nog kaart gespeel en as ek dalk te veel my ooglede knip, mis ek uit op 'n uitgedeelde kaart.
No comments:
Post a Comment