Saturday, June 19, 2010

Twee kante

Daar is baie kante aan die lewe (sonder om eers te filosofiese of intelektuele pogings aan te wend), maar daar is twee daarvan wat nou vir my duidelik word. Die eerste is die hoop-kant van die lewe. Soos die hoop wat SA het dat Bafana na die volgende rondte van WC sokker gaan en kan deurdring. Twee van die baie stemme wat hoop se lied besing praat die volgende mooi woorde....
Hope is faith holding out its hand in the dark.  ~George Iles
en
Hope is the thing with feathers 
That perches in the soul. 
And sings the tune 
Without the words, 
and never stops at all.
Emily Dickinson (1830 - 1886)  


Dan is daar ook die hooplose-kant van die lewe wat 'n hopelose kant is. Dit is vir my wanneer die realiteite waardeur hoop oomblik vir oomblik breek of moet breek, te groot , hard en ondeurdringbaar is en lyk. Na die wedstryd teen Uruguay was hoop se rug gebreek vir die sokker drome van span en die ondersteuners. Die realiteit van die oomblik is dat hierdie spanne wat hier speel is 'n klas of vier beter as waaraan ons gewoon is in ons stadions. Twee van groot donkerpraters van die verlede het so ge-gal: 
In reality, hope is the worst of all evils, because it prolongs man's torments.  ~Friedrich Nietzsche,Human, All Too Human, 1878
en
He who despairs over an event is a coward, but he who holds hope for the human condition is a fool.
Albert Camus (1913 - 1960)The Rebel (1951)





Hoop sal daar altyd wees en so ook hooplose tye. Ek dink amper in die kerklike stadions word daar van die spanning tussen die "alreeds" (positiewe en negatiewe realiteite) en die "nog nie" (die hemelse wat nog moet kom) gepraat en dat hoop die brug daartussen 
span
. Hoop vul ons atmosfeer sodat ons kan asemhaal. Camus en Nietzche sal waarskyn van my verskil en eerder wil se dat hoop die atmosfeer toksifiseer (haha vir die angloboere haters).


Ons hoor gereeld: "Feel it, it is here". So wil ek ook woorde gee aan en leef met hoop.  By dit alles, is die van ons wat onsself by die hoopkant van die lewenstadion skaar word sonder dat ons veel daaraan kan doen, vuvuzela-agtig opgesweep om wel met hoop te leef en hoop te skep. 

No comments:

Post a Comment